Durduğumuzda, beklediğimizde, sabrettiğimizde, bir eylemde olmadığımızda bir şeylere gecikiyoruz, bir şeyleri kaçırıyoruz, “Allah’ım geri kalıyorum, eksik kalıyorum” gibi hissedebiliriz. Günümüz dünyasında ne kadar “yaparsak” o kadar “başarılı” olacağımıza inanabiliriz. Ama bu gerçek mi? Doğru mu? Yüzde yüz bilebilir misin doğru olduğunu, emin olabilir misin bunun kesinlikle doğru olduğuna?
Durmak sana gerçek gücünü, yaratıcılığını, potansiyelini ve yaşam enerjini geri verebilir. Durmaktan korkma.
Şimdi şöyle bir düşün, yaşamını gözden geçir. Kafanın içinde düşünceler, olmalılar, yapılmalılar varken yaptığın işi ne kadar verimli yapıyorsun? Eşinle, çocuğunla ilgilenirken gerçekten orada mısın? Onları duyuyor musun? İşini yaparken kaç kere dikkatin dağılıyor? Kaç defa kendini bambaşka şeyler düşünürken, yaparken, okurken buluyorsun? Ve neticede 1 saatlik işi kaç saatte yapıyorsun?
Sence böyle olurken sevdiklerine gecikmiyor musun? Yaşamı kaçırmıyor musun? Kendine, isteklerine geç kalmıyor musun?
Halbuki bir dursan, bir düşünsen, bir izin versen kendine, düşüncelerine, duygularına ne iş iş olarak kalacak, ne sorun dediğin şey sorun olacak, ne de zaman problemi yaşayacaksın.
Hatırla; yaşamda kendi potansiyelinin, gücünün farkında olmamak kadar başka hiçbir şey sana engel olamaz, başka hiçbir şey enerjini bu denli düşüremez, başka hiçbir şey yaşamından çalamaz.
Hadi şimdi bunu okuduysan kapat gözlerini bir 5 dakika ya da ne kadar durabiliyorsan dur. 1 daima büyüktür 0. Yapamıyorum demek yerine ne kadar yapabildiğine odaklan. Sonra nasıl hissettin bana yaz. Bekliyorum.
Sevgile, sabırla, inançla...
Comments